استفاده از این چراغ‌ها فقط در موارد کم شدن دید در جاده به دلیل وجود مه، بارش برف یا باران سنگین بوده و استفاده از آن‌ها در شرایط عادی مجاز نمی‌باشد. در کشور‌های اروپایی و اکثر دیگر کشور‌ها خودرو سازان موظف به تجهیز خودرو‌های خود به چراغ مه شکن عقب می‌باشند، که این چراغ‌ها به صورت جفت یا تک بر روی خودرو نصب می‌شوند. نصب یک چراغ مه شکن در عقب خودرو یا دو چراغ بستگی به قوانین کشور مربوطه دارد. استدلال نصب یک چراغ که معمولا در سمت راننده می‌باشد دید بیشتر راننده خودروی عقبی بوده و همچنین به دلیل نامتقارن بودن توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند. استدلال نصب دو چراغ مه شکن نشان دادن فاصله خودروی مقابل بوده، ولی ایراد وارده به آن اشتباه گرفته شدن چراغ‌های مه شکن با چراغ ترمز می‌باشد. استفاده از چراغ مه شکن عقب و جلو در هنگام بارندگی یا مه موجب کاهش احتمال تصادف می‌شود، ولی در شرایط عادی استفاده از این چراغ‌ها مجاز نمی‌باشد. این چراغ‌ها طوری طراحی شده اند که نوری پخش شده با فاصله کم تابانیده می‌شود تا در هنگام حرکت با سرعت کم مسیر خودرو بر روی جاده را مشخص کند. معمولا از این چراغ‌ها هنگام کاهش دید تا ۱۰۰ متر استفاده می‌شود. معمولا محل قرارگیری این چراغ‌ها طوری طراحی شده تا از میزان بازتابش نور را از روی برف و جاده کاهش دهد. چراغ‌های مه شکن در دو رنگ سفید و زرد به صورت دلخواه و یا استاندارد کشور‌های مختلف تعیین می‌شود. استفاده از چراغ‌های مه شکن در شرایط عادی غیر مجاز بوده و نمی‌توان این چراغ‌ها را جایگزین نور پایین خود مورد استفاده قرار داد. معمولا چراغ‌های مه شکن از طریق کلیدی مجزا و جدا از دکمه فعال کننده‎‌ی چراغ‌های جلو فعال می‌شوند. در بعضی از خودرو‌ها این چراغ‌ها بوسیله‎‌ی تعدادی دکمه که ۲ عدد هستند و یکی از آن‌ها مخصوص چراغ‌های جلو و دیگری برای چراغ‌های عقب خودرو تعبیه شده است فعال می‌شوند. در دیگر خودرو‌ها نیز این عمل بوسیله کلید‌های چرخشی صورت می‌پذیرد، در این خودرو‌ها شما به راحتی کلید را در حالت مورد نظر خود قرار داده و چراغ‌ها روشن می‌شوند. در بسیاری از خودرو‌ها یک نماد برای نمایش روشن بودن چراغ‌های مه شکن در نظر گرفته شده است، این نماد معمولا در کنار نماد روشن بودن چراغ‌های اصلی در صفحه نمایش پشت فرمان نشان داده می‌شود و شکل ظاهری آن در جهت نماد چراغ‌های اصلی است. نماد چراغ مه شکن محور عقب خودر نیز معمولا ظاهری در جهت مخالف نماد چراغ‌های اصلی دارد. طراحی چراغ‌های مه شکن به گونه‌ای است که زمانیکه چراغ‌های اصلی خودرو خاموش می‌شوند آن‌ها نیز غیر فعال می‌شوند. برخی از رانندگان اینگونه تصور می‌کنند که با کمترین مه موجود نیاز به استفاده از چراغ مه شکن پیدا می‌کنند، اما اینطور نیست. در ادامه توضیح خواهیم داد تا در چه مواقعی از چراغ مه شکن استفاده نمایید و در چه موقعی آن را خاموش کنید. چراغ‌های مه شکن برای آب و هوای نامساعد که معمولا مربوط به مه می‌شود طراحی شده اند. همچنین در هنگام بارش برف و باران شدید نیز از این چراغ‌ها استفاده می‌شود. این چراغ‌ها بیشتر برای مشخص شدن حضور شما در جاده طراحی شده اند تا اینکه مسیر شما را روشن کنند بنابراین در شرایطی که دید کافی وجود دارد نیازی به استفاده از آن‌ها نیست؛ و وظیفه‎‌ی روشن کردن مسیر به عهده‎‌ی چراغ‌های اصلی است و این چراغ‌ها باید در زمانی که چراغ‌های اصلی برای مشخص کردن حضور شما در جاده کافی نیستند استفاده شوند. تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ‌های مه شکن را پیدا می‌کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد. شما تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ‌های مه شکن را پیدا می‌کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد، به عبارتی دیگر راننده نتواند تا ۱۰۰ متر جلوی خود را مشاهده کند. همچنین پس از بهبود شرایط دید خاموش کردن این چراغ‌ها الزامی است. در خیابان‌هایی که سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر بر ساعت است چراغ‌های روشنایی با فاصله‎‌ی ۱۸۳ متری از یکدیگر نصب شده اند، این مسئله میتواند به عوان یک راه حل مناسب برای رانندگان استفاده شود، به طور مثال اگر می‌توانید چراغ‌های خیابان بعدی را مشاهده نمایید نیازی به استفاده از مه شکن ندارید، اما اگر شرایط جوی به گونه‌ای است که دید کافی وجود ندارد باید از چراغ مه شکن استفاده نمود. با وجود اینکه چراغ‌های مه شکن برای دید بهتر طراحی شده، اما رانندگان باید جانب احتیاط را نیز راعایت کنند، اگر شرایط جوی بیش از حد نامساعد است احتمال اینکه مسیر نیز لغزنده باشد وجود دارد، بنابراین بهتر است که رانندگان سرعت خود را کاهش داده و فاصله خود را با خودروی روبرویی حفظ نمایند تا در شرایط اضطراری بتوانند خودرو را کنترل کنند.