با پیشرفت صنعت خودروسازی و افزایش تعداد خودروها در سطح جاده‌ها و شهرها، آمار تصادفات جاده‌ای و تلفات ناشی از آن‌ها نیز افزایش یافت. بنابراین نیاز به افزایش تجهیز ایمنی خودروها نیز بیشتر احساس شد. در نتیجه سیستم‌های ایمنی خودروها پیشرفت‌های زیادی کردند. مهندسان و طراحان مشغول در صنعت خودروسازی تمام خلاقیت و ابتکار خود را برای ارائه‌ ایده‌های ایمن‌تر به کار گرفتند تا رانندگی بی‌خطرتری را با خودروهای خود به راننده و سرنشینان نوید دهند. یکی از این پیشرفت‌ها ایربگ یا کیسه‌ هوا است که ایمنی سرنشینان را تا حد بسیار زیادی تامین می‌کند.   تا جایی که امروزه وجود کیسه‌ هوا در خودروها به منظور کسب استانداردهای ایمنی الزامی است. کیسه‌های هوا اکنون متنوع‌تر از قبل هستند و خودروسازان برای کسب امتیاز بهتر محصولات‌شان در بخش ایمنی همواره سعی در بهینه‌سازی آن‌ها دارند. اما استفاده از این سیستم نیاز به دانستن برخی باید‌ها و نباید‌ها توسط مالکان خودرو و رانندگان دارد. برای دانستن این باید‌ها و نباید‌ها بررسی دقیق این سیستم خالی از لطف نخواهد بود. با ما همراه باشید.

کیسه‌ هوا چیست؟

کیسه‌ هوا یا ایربگ، بالشتی اضطراری است که هنگام تصادف پر از باد شده و مانند محافظ بین سرنشین و خودرو قرار می‌گیرد. کیسه‌های هوا بعد از کمربند‌های ایمنی، دومین وسیله‌ای بودند که جهت ارتقای ایمنی خودروها مورد استفاده قرار گرفتند. سال‌ها زمان برد تا استانداردهای جهانی و کارشناسان در نقش مثبت کمربند ایمنی برای حفظ سرنشینان از آسیب‌های بیشتر به تفاهم برسند و استفاده از آن را برای سرنشینان و راننده تبدیل به قانون کنند. پس از آن نوبت به کیسه‌های هوا رسید. تا سال‌ها پس از اختراع این سیستم و نصب آن بر روی خودروها، کارشناسان در نقش مثبت صد در صد‌ی‌شان در تامین ایمنی راننده و سرنشینان تردید داشتند. اما در سال ۱۹۹۸ سازمان ایمنی جاده‌ای آمریکا استفاده از کیسه‌ هوا را برای راننده و سرنشین جلو در تمام خودروها الزامی کرد. براساس آمار جهانی استفاده از ایربگ در خودروها میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را تا ۶۳ درصد کاهش می‌دهد.